LINDA AGOLLI
MENDIMI LETRAR
Intervistë
Prej disa muajsh poetja Linda Agolli ka botuar pĂ«rmbledhjen e saj me poezi âTrojeâ. Libri pĂ«rmban krijimet mĂ« tĂ« mira tĂ« autores nĂ« vite, si dhe disa krijime tĂ« reja qĂ« publikohen pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ«. NĂ« njĂ« intervistĂ« pĂ«r âKoha JonĂ«â, autorja qĂ« mund tĂ« thuhet se poezinĂ« e ka nĂ« gen flet pĂ«r pĂ«rmbajtjen e kĂ«tij botimi, por edhe pĂ«r projektet e saj nĂ« tĂ« ardhmen.
Mjafton një shikim i shpejtë për të kuptuar se ky libër është një antologji poetike, një përmbledhje e krijimtarisë tuaj poetike. Zakonisht, një autor del me një përmbledhje të tillë atëherë kur cikli i krijimit poetik është në mbyllje. Ju, do të vazhdoni të shkruani poezi? Cila do të jetë marrëdhënia juaj me poezinë?
Po. ĂshtĂ« njĂ« pĂ«rmbledhje poetike nga krijimtaria e mĂ«parshme, plus njĂ« kapitull me poezi tĂ« reja tĂ« pabotuara, tĂ« cilin nĂ« antologji e kam renditur tĂ« parin. NjĂ« pĂ«rmbledhje tĂ« tillĂ«, nuk e kam menduar ndonjĂ«herĂ« si mbyllje tĂ« krijimit poetik. Si âhyrjaâ ashtu edhe âdaljaâ nga poezia, as mund tĂ« komandohen dhe as janĂ« tĂ« parashikueshme. Njeriu Ă«shtĂ« veçse mjeti i realizimit tĂ« saj. NĂ« kĂ«tĂ« kuptim, realizimi i antologjisĂ«, i shkon nĂ« linjĂ« vetĂ«dijes pĂ«r sa ke arritur deri nĂ« tĂ« tanishmen. NĂ« imazhin tim, antologjia pĂ«rshfaqet si ato baulet e gjysheve tona ku vendoseshin palĂ«-palĂ« dhe ruheshin me kujdes veshjet mĂ« tĂ« cilĂ«sishme e mĂ« tĂ« bukura pĂ«r tâi marrĂ« me vete nĂ« pajĂ«. Me njĂ« fjalĂ«, kjo pĂ«rmbledhje e poezive nĂ« kĂ«tĂ« libĂ«r, Ă«shtĂ« baulja qĂ« unĂ« do ta marr me vete nĂ« udhĂ«t pĂ«rtej tĂ« cilave mĂ« presin poezi tĂ« tjera tĂ« reja. Por, asnjĂ«herĂ« nuk mund tĂ« di sa tĂ« gjata janĂ« udhĂ«t qĂ« mĂ« presin, sa tĂ« vĂ«shtira, apo sa tĂ« dendura e tĂ« bleruara me pemĂ« poezie.
Me sa vëmë re, ka një rënie të interesit ndaj letërsisë në përgjithësi, veçanërisht ndaj poezisë. Realiteti ynë shoqëror është më pak poetik se kurrë. A mund të na thoni se ku e merrni fuqinë dhe entuziazmin për të shkruar poezi?
Fuqia dhe entusiazmi pĂ«rkatĂ«sisht çështjes nĂ« fjalĂ«, janĂ« dy elementĂ« emocionalĂ« qĂ« gjenden brenda dhe jashtĂ« qĂ«nies. Sidomos, burim parĂ«sor Ă«shtĂ« ai i brendshmi. Dhe jo vetĂ«m parĂ«sor, por edhe emocionues. Siç e shprehĂ«t edhe ju, realiteti ynĂ« shoqĂ«ror Ă«shtĂ« mĂ« pak poetik se kurrĂ«. NjĂ« realitet i tillĂ«, doemos qĂ« nĂ« tĂ« shumtĂ«n e rasteve jo qĂ« nuk frymĂ«zon, por pĂ«rkundrazi dekurajon dhe thyen dĂ«shirĂ«n pĂ«r ta shfaqur poezinĂ«. Imagjinoni pĂ«r momentin njĂ« realitet qĂ« shfaqet nĂ« njĂ« marrĂ«dhĂ«nie nĂ«nĂ«-fĂ«mijĂ«, ku pĂ«rkushtimi pĂ«r edukim zĂ« vend tĂ« parĂ«. Ose pĂ«r shembull, njĂ« realitet qĂ« shfaqet nĂ« komunikimin e sinqertĂ« dhe tĂ« pakushtĂ«zuar tĂ« dy tĂ« dashuruarve, ose njĂ« realitet shfaqur nĂ« suksesin e merituar tĂ« dikujt nĂ« çfarĂ«do fushe tĂ« jetĂ«s qoftĂ«, ose ose, qĂ« shfaqet nĂ« qĂ«ndrimet qytetare tĂ« brezave ndaj brezave, nĂ« akte fisnikĂ«rie tĂ« ndihmesĂ«s dhe korrektesĂ«s sĂ« pakushtĂ«zuar, nĂ« komunikimin dhe marrĂ«dhĂ«niet e shtresave tĂ« shoqĂ«risĂ«, etj. etj. Them âimagjinoniâ sepse sa thashĂ« nuk janĂ« realiteti ynĂ« dominues. Por, nĂ«se do tĂ« ishte, fuqia e brendshme krijuese do tĂ« gjente njĂ« mbĂ«shtetje tĂ« madhe dhe do tĂ« shumĂ«fishohej duke ngarĂ« drejt veprave dinjitoze artistike nĂ« pĂ«rgjithĂ«si dhe brenda tyre edhe ato letrare. Realiteti i sotĂ«m nuk ndihmon qoftĂ« edhe me interesin ndaj tĂ« lexuarit, e kjo Ă«shtĂ« njĂ« sfidĂ« qĂ« i bĂ«het fuqisĂ« sĂ« brendshme. Por gjithnjĂ«, ose qĂ« tĂ« mos e ekzagjeroj, kryesisht fiton fuqia e brendshme. ĂshtĂ« fuqi qĂ« ta jep bindja dhe vetĂ«dija mbi misionin. E, nĂ«se je i vetĂ«dijshĂ«m pĂ«r misionin, me apo pa atĂ« interesin e lartĂ« tĂ« tĂ« tjerĂ«ve ndaj letĂ«rsisĂ«, do ta bĂ«sh atĂ«! Dhe do ta bĂ«sh me tĂ« gjithĂ« fuqinĂ« qĂ« tĂ« Ă«shtĂ« dhĂ«nĂ«. Entuziazmi i bashkĂ«ngjitet krejt natyrshĂ«m fuqisĂ« dhe nĂ« njĂ« rast tĂ« tillĂ« nuk mund tĂ« trajtohet mĂ« vete. Fuqia e ka komponent shoqĂ«rues e tĂ« pandashĂ«m entuziazmin, mendoj. NjĂ« arsye tjetĂ«r Ă«shtĂ« se, tĂ« mendosh tĂ« bĂ«sh diçka vetĂ«m pse thjesht shoqĂ«ria shfaq interes, vihesh pa kushte nĂ« pozitĂ«n e njĂ« tregtari qĂ« prodhon mall sipas kĂ«rkesave tĂ« tregut, gjĂ« qĂ« njĂ« krijues nuk e justifikon dot me asnjĂ« argument. E, nĂ« qoftĂ« ai argument âshĂ«rbimi ndaj masĂ«s sĂ« lexuesveâ aq mĂ« keq denigron vĂ«rtetĂ«sinĂ« e tĂ« bĂ«rit letĂ«rsi. ĂfarĂ« i pĂ«rgjigjet interesit tĂ« publikut nĂ« letĂ«rsi, publiku le ta gjejĂ« atje ku ai interes shfaqet, nĂ« morinĂ« e zhanreve letrare dhe autorĂ«ve tĂ« ofruar me veprat e tyre.
Hartimi i një përmbledhjeje poetike si kjo juaja, ku mendohet të jenë përfshirë poezitë më të mira të disa librave, është një proces i vështirë dhe i ndërlikuar. A mendoni se keni bërë përmbledhjen më të mirë të mundshme?
Po. Mendoj se po. Por duhet theksuar se vĂ«rtet Ă«shtĂ« njĂ« proces shumĂ« i vĂ«shtirĂ«. I vĂ«shtirĂ« pĂ«r nga forma dhe pĂ«rmbajtja, pasi edhe pĂ«rzgjedhja si veprim mĂ« vete qĂ«ndron mbi kolonat e perceptimit dhe konceptit pĂ«r shfaqjen e veprĂ«s nĂ« njĂ« nivel relativisht tĂ« lartĂ« dhe po aq nĂ« unison tĂ« plotĂ«. TĂ« pĂ«rzgjedhĂ«sh cila poezi Ă«shtĂ« mĂ« e mirĂ« dhe cila mĂ« pak e mirĂ«, tĂ« pĂ«rcaktosh se kjo poezi e meriton njĂ« vend nĂ« pĂ«rmbledhje dhe tjetra jo, Ă«shtĂ« e dhimbshme por jo e pamundur. Nevoja pĂ«r tĂ« pasur nĂ« njĂ« pĂ«rmbledhje tĂ« gjitha poezitĂ« erdhi pa kuptuar dhe shumĂ« e thjeshtĂ« nĂ« fillim: nevojĂ« pĂ«r tâi pasur tĂ« gjitha nĂ« tĂ« njĂ«jtin libĂ«r. Por sa mĂ« shumĂ« e mĂ« shpesh tĂ« lexosh pĂ«r tĂ« pĂ«rzgjedhur, aq mĂ« shumĂ« rritet kĂ«rkesa pĂ«r cilĂ«si. VĂ«llim pas vĂ«llimi qartĂ«sohet gjithnjĂ« e mĂ« shumĂ« njĂ« e vĂ«rtetĂ«: njĂ« vĂ«llim i dytĂ« shfaq tipare tĂ« reja edhe mĂ« cilĂ«sore nĂ« krahasim me tĂ« parin; njĂ« vĂ«llim i tretĂ« po ashtu nĂ« krahasim me tĂ« dytin, njĂ« i katĂ«rt me tĂ« tretin, e kĂ«shtu me radhĂ«, deri sa vjen vĂ«llimi me poezitĂ« e reja tĂ« pabotuara ndonjĂ«herĂ«. Ja, kĂ«shtu si proçes, qĂ« nxiti dhe bĂ«ri tĂ« domosdoshĂ«m seleksionimin e poezive mĂ« tĂ« arrira.
Në këtë libër keni përfshirë edhe poezi të reja shkruar së fundmi. Duke patur parasysh faktin se proçesi i krijimit të poezisë shtrihet në një periudhë të konsiderueshme, si cilësia estetike edhe ajo teknike, pësojnë ndryshime. Mendoni se ekzistojnë hendeqe cilësore midis periudhave të ndryshme të krijimtarisë poetike?
Siç e thashĂ« edhe mĂ« lart nĂ« pĂ«rshkrimin qĂ« i bĂ«ra proçesit tĂ« pĂ«rzgjedhjes sĂ« poezive, doemos qĂ« ka ndryshime cilĂ«sore. SĂ« pari duhet nĂ«nvizuar se ndryshim cilĂ«sor do tĂ« thotĂ« ndryshim nĂ« rritje i elementĂ«ve qĂ« e pĂ«rcjellin poezinĂ« si qĂ«nie tĂ« gjallĂ« me frymĂ«marrje. E rĂ«ndĂ«sishme Ă«shtĂ« qĂ« kĂ«to ndryshime tĂ« mos jenĂ« aq tĂ« thella sa qĂ« tĂ« krijojnĂ« hendeqe. NĂ« kĂ«tĂ« kuptim, pĂ«r shembull pĂ«r nga fryma, ideja, tema, boshti filozofik, imazhi, kadenca, aty kĂ«tu edhe coupletâi vargjeve, mendoj se nuk ka ndonjĂ« ndryshim tĂ« theksuar tĂ« poezive tĂ« hershme nga ato tĂ« mĂ«vonshmet. Madje do tĂ« thosha se ka nga ato tĂ« hershmet qĂ« ecin paralel me tĂ« rejat. NĂ« rilexime i gjej tepĂ«r rezistente ndaj kohĂ«s dhe fenomeneve jetĂ«sore. NdĂ«rsa, pĂ«r nga forma, vargu i lirĂ«, pĂ«rzgjedhja e fjalĂ«ve specifike, larmia e tyre, provokimi i mendimit, e ndonjĂ« tjetĂ«r gjĂ« qĂ« tani nuk mĂ« kujtohet, poezia e re ndryshon nga ajo e fillimeve letrare. ĂshtĂ« si tĂ« thuash, kati i epĂ«rm i njĂ« ndĂ«rtese ku mund tĂ« ngjitesh vetĂ«m nĂ«pĂ«rmjet shkallĂ«ve, dhe ku çdo periudhĂ« krijimtarie Ă«shtĂ« njĂ« shkallĂ« qĂ« e ngjit poezinĂ« deri nĂ« atĂ« kat.
A mendoni se poezia ka një rol të rëndësishëm në jetën e individit? Cili është ky rol dhe sa ndikon ai në cilësinë e jetës së brendshme të atij që e shkruan dhe atij që e lexon?
Mendoj, dhe jo vetëm mendoj, se poezia ka një rol të rëndësishëm në jetën e individit. Ka përvoja të shumta që shpalosin ndikimin e poezisë në jetën e individit. Por, për të mos sjellë këtu rastin e vogël dhe të veçuar të një individi, le të cilësojmë rolin që luan në përgjithësi poezia: Poezia e mbështet njeriun. Ajo qan bashkë me të për humbjen e njeriut të dashur; qesh me të në gëzimet e tij; i jep kurajë në raste vështirësish; e mbështet në iniciativat që ndërmerr; i rrëfen një rrugëdalje; i zgjon ide të pamenduara më parë; i kujton momente të spikatura nga jeta e vet; e përqafon kur nuk ka kush ta përqafojë dhe ia lehtëson dhimbjen kur as ilaçet nuk bëjnë efekt. Ka shumë të thuhen për këtë. Ndërsa, sa i takon atij që e shkruan poezinë, të gjithave sa u thanë më lart për lexuesin, u shtohet një krye-element: të qënit burim i gjithë këtyre vlerave që lexuesi merr nëpërmjet poezisë së dhuruar.
Ju keni përfshirë në këtë antologji poezitë më përfaqësuese të pesë librave të mëparshëm, duke i ndarë në pesë kapituj. Vërej se titujt e atyre librave nuk janë të plotë. Pse?
Kur fillon tĂ« mendosh pĂ«r njĂ« titull libri, i referohesh pak a shumĂ« dhe zakonisht pĂ«rmbajtjes nĂ« pĂ«rgjithĂ«si ose titullit tĂ« poezisĂ« mĂ« pikante. NĂ« pesĂ« librat e parĂ«, pĂ«r tĂ« vendosur titujt, i jam referuar herĂ« kĂ«saj e herĂ« asaj si mĂ« lart thashĂ«. PĂ«rjashtim bĂ«n vĂ«llimi i parĂ« âTrokas nĂ« derĂ« hedh hapin hyjâ tĂ« cilin e kam titulluar pikĂ«risht kĂ«shtu pĂ«r tĂ« paraqitur hapin tim tĂ« parĂ« drejt botimit tĂ« poezive nĂ« njĂ« vĂ«llim. MirĂ«po, pĂ«rmbledhur nĂ« njĂ« libĂ«r tĂ« vetĂ«m, vĂ«llime tĂ« veçanta do tĂ« âqĂ«ndroninâ larg njĂ«ri tjetrit nĂ«se nuk do tĂ« vendoseshin ura lidhĂ«se midis. NĂ« imazhin tim, kĂ«to ura qĂ« do tĂ« lidhnin brigjet e vĂ«llimeve me njĂ«ri tjetrin ishin pikĂ«risht titujt. MĂ« duhej tĂ« bĂ«ja njĂ« kompromis ndĂ«rmjet: tĂ« ruaja thelbin e titujve origjinalĂ« duke i pĂ«rfaqĂ«suar me njĂ« fjalĂ« tĂ« vetme, dhe asaj qĂ« kjo fjalĂ« e vetme tĂ« bĂ«hej njĂ«kohĂ«sisht edhe ura pĂ«r tâu hedhur nĂ« bregun tjetĂ«r. KĂ«shtu, zgjodha njĂ« fjalĂ« tĂ« vetme pĂ«r çdo titull dhe pikĂ«risht atĂ« qĂ«, nga njĂ«ra anĂ« i qĂ«ndronte librit pĂ«rkatĂ«s mĂ« vete, dhe nga ana tjetĂ«r, njĂ«kohĂ«sisht renditej natyrshĂ«m nĂ« gjerdanin e kapitujve. Pa harruar asnjĂ«herĂ« se pĂ«r nga forma titujt shkonin nĂ« unison me titullin pĂ«rfaqĂ«sues tĂ« antologjisĂ« qĂ« njĂ«kohĂ«sisht Ă«shtĂ« edhe titulli i vĂ«llimit tĂ« ri tĂ« pabotuar mĂ« parĂ« dhe qĂ« pĂ«rfshihet nĂ« kĂ«tĂ« antologji.
Kemi dëgjuar të thuhet se poezia është një ndër zhanret letrare më të abuzuara dhe se imitimi e plagjiatura po lulëzojnë. A jeni dakord me këtë konstatim?
NĂ« konceptin tim, Poezia nuk Ă«shtĂ« art demokratik. ĂshtĂ« art aristokratik. Pastaj, se çfarĂ« kuptoj me kĂ«tĂ«, mĂ« duhet tĂ« sqaroj se nĂ«se pasuria materiale tĂ« bĂ«n borgjez, ajo pasuri qĂ« tĂ« bĂ«n aristokrat Ă«shtĂ« pikĂ«risht tĂ« bĂ«rit artin e poezisĂ«, gjĂ« me tĂ« cilĂ«n nĂ«nkuptoj delikatesĂ«n dhe lartĂ«sinĂ« shpirtĂ«rore, aftĂ«sinĂ« ndjesore, emocionale, frymĂ«sore, si dhe finalizimin nĂ«pĂ«rmjet dhuntisĂ« pĂ«r tâi shprehur kĂ«to me FjalĂ«n! Shoh, lexoj, pĂ«rpunoj me mendje, argumentoj sipas rastit, gjithçka qĂ« vĂ«mendja ime prek si poezi tĂ« publikuar, sidomos nĂ« rrjetet sociale, pasi kjo ka mĂ« shumĂ« mundĂ«si tĂ« pĂ«rhapet me shpejtĂ«si dhe tâi ofrohet mĂ« lehtĂ« lexuesit. Poezia Ă«shtĂ« e abuzuar: e abuzuar nga turmat letrare, nga pseudo shkruesit, nga ata qĂ« e lexojnĂ«, nga pseudo kritikĂ«t, nga vlerĂ«suesit hierarkikĂ«. ĂshtĂ« e abuzuar edhe nga heshtja, e sidomos nga kjo e fundit. NĂ« kĂ«tĂ« lukuni tĂ« patalentuarish dhe plagjiatorĂ«sh, zĂ«ri i tĂ« talentuarit mbytet si bleta nĂ« ujĂ«. Pa harruar mundĂ«sitĂ« financiare. NdĂ«r kĂ«ta qĂ« pĂ«rmenda, pseudoshkruesit janĂ« mĂ« tĂ« parĂ«t abuzues, sepse nuk dinĂ« ta bĂ«jnĂ« poezinĂ«. Ata e keqshkruajnĂ« atĂ« dhe po ashtu rrezikojnĂ« tĂ« hyjnĂ« edhe nĂ« qorrsokakun e plagjiaturĂ«s. Sa pĂ«r plagjiatorĂ«t, dĂ«mi i tyre nĂ« botĂ«n e artit shkon pĂ«rtej personales, specifikisht nĂ« fushĂ«n e poezisĂ«. Sepse janĂ« edhe pseudo edhe vjedhĂ«s, edhe hileqarĂ« edhe mashtruese. KĂ«ta janĂ« edhe abuzuesit mĂ« tĂ« mĂ«dhenj e mĂ« tĂ« vĂ«shtirĂ« nĂ« lĂ«min e poezisĂ«. Imituesi dhe imitimi si fenomen nĂ« letĂ«rsi, nĂ« konceptin tim, kanĂ« tjetĂ«r interpretim nga ai qĂ« mund tĂ« duket nĂ« pamje tĂ« parĂ«. PĂ«r shembull, imitohet njĂ« mĂ«nyrĂ« tĂ« shkruari, njĂ« autor. Mendoj se Ă«shtĂ« e pranueshme dhe shfaqet nĂ« rastin kur imitohet teknika, tematika, stili, dhe kjo ndodh pĂ«rgjithĂ«sisht kur individi Ă«shtĂ« nĂ« fillimet e veta letrare. Justifikohet deri nĂ« njĂ« moment kur pak a shumĂ« arrin tĂ« kuptosh dhe tĂ« jesh i vetĂ«dijshĂ«m se cila Ă«shtĂ« rruga jote, si do tĂ« ecĂ«sh nĂ« atĂ« rrugĂ« dhe deri ku tĂ« arrin shikimi nĂ« lidhje me perspektivĂ«n, deri nĂ« ç âpikĂ« tĂ« horizontit mund tĂ« kapĂ« syri yt. Vjen njĂ« moment dhe nga imitimi mund tĂ« dalĂ«sh, e mĂ« pas tĂ« jesh vetvetja. NdĂ«rsa nga plagjiatura nuk besoj se mund tĂ« dilet; mĂ« aq sa mund tĂ« dalĂ«sh nga njĂ« ves i neveritshĂ«m. Ajo, pra plagjiatura, Ă«shtĂ« vetja jote, pĂ«rfaqĂ«simi yt, dhe Ă«shtĂ« e pamundur qĂ« njĂ« plagjiator tĂ« jetĂ« krijues, aq mĂ« pak tĂ« bĂ«het i tillĂ« nĂ« njĂ« rrugĂ« tĂ« tillĂ«. NjĂ« krijues e ka tĂ« pĂ«rjashtuar kategorikisht plagjiaturĂ«n. E, nĂ«se dikush thotĂ« se Ă«shtĂ« poet dhe nga ana tjetĂ«r bĂ«n plagjiaturĂ«, kjo as mĂ« shumĂ« e as mĂ« pak Ă«shtĂ« mungesĂ« respekti pĂ«r veten. Pra, vij krejt dakord me konstatimin tuaj.
Do të doja mendimin tuaj në lidhje me zhvillimet e poezisë së sotme shqipe.A mendoni se poezia shqipe ecën përbri poezisë bashkëkohore?
Si ashtu, si kĂ«shtu, nĂ« pĂ«rgjigje tĂ« pyetjeve tuaja tĂ« mĂ«sipĂ«rme, gjendet edhe pĂ«rgjigja ndaj pyetjes se si po ecĂ«n poezia shqipe. Fakti qĂ« kĂ«tu u fol pĂ«r shumĂ« çështje mbi poezinĂ«, tregon se problemi zien. Por problemi zien atje ku elementĂ«t e tĂ« vĂ«rtetĂ«s pĂ«rplasen. E vĂ«rteta e pozitives qĂ« i kundĂ«rvihet negatives bĂ«n qĂ« tĂ« dalin nĂ« pah disa vlera nĂ« dukje tĂ« mohuara nĂ« ditĂ«t e sotme. Pozitivja kĂ«mbĂ«ngul, bĂ«rtet fuqishĂ«m. Mendoj se poezia e mirĂ«, ajo e tĂ« BukurĂ«s dhe e tĂ« Vlefshmes, Ă«shtĂ«! Por, nĂ«se ka diçka qĂ« âpo ia ha shpirtinâ poezisĂ« shqipe dhe nga e cila ajo po vuan, Ă«shtĂ« kriteri i bashkĂ«kohĂ«sisĂ«. Poezia shqipe Ă«shtĂ« shkruar bukur, madje shumĂ« bukur, por gjithnjĂ« me vonesĂ« nĂ« raport me prurjet bashkĂ«kohore tĂ« letĂ«rsisĂ« botĂ«rore. Kriteri i bashkĂ«kohĂ«sisĂ« Ă«shtĂ« kriteri i munguar. Arsyet?! Dihen dhe ende vazhdojnĂ« tĂ« qĂ«ndrojnĂ« me kokĂ«fortĂ«si. Por ky Ă«shtĂ« njĂ« tjetĂ«r kapitull mbi letĂ«rsinĂ« dhe problemeve tĂ« saj dhe i takon njĂ« tjetĂ«r paneli.
A keni tentuar të lëvroni ndonjë zhanër tjetër letrar?
Domosdo që po. Kam shkruar tregime të cilat janë botuar në revista e gazeta, një pjesë edhe në ato elektronike. Hëpërhë jam duke punuar me tregimet dhe përmbledhjen e tyre në një libër. Planet nuk mungojnë asnjëherë, por më mirë të flitet pasi të jenë realizuar.
Gazeta âKoha jonĂ«â/ 11 Dhjetor 2019
